Noord-Thailand: Chiang Mai, Pai, Bangkok

Ik ben nu eigenlijk al weer een tijdje met pap in Cambodja, maar tussen Vietnam en het land van de tempels heb ik twee weken in Noord-Thailand doorgebracht. Het oorspronkelijke idee was om het zuiden van Thailand met haar eilanden over te slaan, omdat het zo mega touristisch en party-achtig was. Maar die twee weken in het noorden waren zo ontzettend mooi. Ik heb besloten dat ik nog helemaal niet klaar ben met dit land en ga dus na Cambodja terug naar Thailand om haar bekende eilanden met stranden af te reizen. Nu dus een blogje over het Noorden van Thailand.


Chiang Mai
Ik vloog van Hanoi naar Chiang Mai, een van de grootste steden van Thailand, maar zo voelde het helemaal niet. Na het toch wat koude en ontzettend hectische Hanoi was Chiang Mai echt een paradijs. Het had helemaal geen hectische metropool-sfeer zoals je in steden als Bangkok of Hanoi hebt. Het had meer iets weg van een badplaats, met oude, lage gebouwen in het centrum en heel weinig verkeer. Het hostel waar ik zat was ook echt perfect. Het was brandschoon en de bedden lagen heerlijk. Maar vooral de sfeer was super fijn. Het was geen schreeuwerig party hostel waar iedereen alleen maar uit is op zuipen, het had juist een heel relaxte en sociale sfeer.
Ik was de eerste dag laat aangekomen, maar werd meteen door de eigenaar en wat andere backpackers gevraagd of ik mee uit eten wilde. Zoals altijd weten de locals de beste adresjes in de stad en zo was mijn eerste Thaise maaltijd heerlijk. Zat ik daar aan tafel, net aangekomen in een nieuw land, met allemaal mensen om me heen die ik een half uur daarvoor had ontmoet, van alle bordjes met van alles en nog wat te proeven. Het blijft geweldig hoe je als backpacker in de ochtend nog geen idee hebt waar je 's avonds terecht zult komen.
De dag erna leerde ik vijf jongens kennen die ook allemaal net in het hostel waren aangekomen en waar ik uiteindelijk bijna twee weken mee door Noord-Thailand heb gereisd. Ons groepje bestond uit een Amerikaan, een Canadees, een Australiër, een Brit en naast mij nog een andere Nederlander. Weer een dag later ben ik met hen naar de Grand Canyon van Chiang Mai geweest. Het leek niet helemaal op de Grand Canyon van California. Het was namelijk een grote uitgegraven plas dat was omgetoverd tot waterpark. Hoe goed je ook kon zwemmen, het was verplicht een zwemvest te dragen en de life guards namen hun taak echt mega serieus door naar iedereen die er geen droeg 'Hey You! Life jacket, now!' Te roepen, waardoor het dus iets meer weg had van een strafkamp. Azië blijft bijzonder. Zo loop je iedere keer dat je in een openbare bus stapt zo'n 100 keer de kans om dood te gaan, maar zodra je ook maar in de buurt komt van het water is er echt geen denken aan dat je geen zwemvest draagt. 's Avonds bezochten we Wat Prahat, een grote tempel op een heuvel met uitzicht over heel Chiang Mai. Iemand had het geniale idee om hier de zonsondergang te bekijken, waar het zo beroemd om was. Eenmaal aangekomen bleek alleen - klein detail - dat je de zonsópgang hier kunt bekijken, en dus niet de zonsondergang. En zo stonden we dus naar een zon te zoeken die al achter de bergen verdwenen was. Maar goed, de tempel en het uitzicht waren alsnog hartstikke mooi om te zien.

Pai:
We kwamen er achter dat we allemaal het idee hadden om naar pai te gaan en dus besloten we om met zijn allen op de scooter naar Pai te reizen. Helaas waren er geen scooters beschikbaar en moesten we met een busje. Een reis van 3,5 uur door de bergen met 716 bochten... Eenmaal in Pai hadden we alsnog scooters gehuurd en hebben we de watervallen en de zonsondergang op de Grand Canyon bekeken (ja echt, zowel Chiang Mai als Pai hebben een Grand Canyon). Deze zonsondergang én Grand Canyon waren een beter succes dan de vorige haha. De zon en de roze gekleurde lucht boven de rotsen waren echt prachtig.
Pai is overigens echt een geweldige plek. Het is ontzettend populair onder backpackers. Iedere backpacker die ik tegen ben gekomen, was helemaal gek van Pai. 'Maar wat is er dan zo leuk aan Pai? Wat kun je daar dan doen?', heb ik aan meerdere mensen gevraagd. 'Geen idee, het is gewoon ontzettend leuk om er te zijn.' En toen ik er was snapte ik precies wat ze bedoelden. Je komt niet naar Pai om van de inheemse cultuur te proeven. Het is een klein hippiedorpje dat vol zit met backpackers. Dit klinkt misschien niet als iets waar je naar op zoek bent als backpacker, maar hierdoor heerst er een super relaxed, hedonistisch sfeertje waar de meest bijzondere - of vage - types rondlopen. Onze dagen bestonden dus vooral uit tochtjes op de scooter door de mooie omgeving maken en 's avonds changbier drinken in een van de vele hippie bars of gewoon op het terrein van het hostel. Want het hostel was namelijk in dezelfde chille sfeer als de rest van Pai. Het was een groot terrein, een soort camping-idee, verspreid met bungalows en hangmatten.

Na vier nachten rondhangen in Pai vertrok ik samen met Irving, Lewis en Stef (de Amerikaan, Brit en Nederlander) terug naar Chiang Mai. Deze keer hadden we gelukkig wel scooters om de mooie route door de bergen naar Chaing Mai af te leggen. Eenmaal aangekomen hadden we een halfuurtje om uit te rusten voordat onze cooking class begon. Dit was een hele leuke cursus met een geweldige vrouw waar we ook nog eens ontzettend lekker eten hebben gemaakt. Maar helaas ik vrees dat een cookingclass van vijf uur na een scootertocht in de brandende zon toch iets te veel van het goede was. De dag erna was ik namelijk voor het eerst hier op reis echt ziek. Waarschijnlijk was het een combinatie van te weinig slaap, een zonnesteek en verkeerd voedsel. Zoals altijd was het totaal verkeerd getimed, want ik werd precies ziek toen we onderweg waren naar een olifantenreservaat. Samen met Irving en Lewis zou ik daar de hele dag olifanten gaan verzorgen. Tijdens een tussenstop voelde ik me zo beroerd dat ik een winkel binnenrende op zoek naar de wc, maar die was natuurlijk bezet en voor ik er erg in had moest ik midden in de winkel overgeven... tsja, dat zijn de minder leuke kanten van backpacken. Ik had besloten om wel naar de olifanten te gaan. Ondanks dat ik me nog steeds niet helemaal goed voelde heb ik echt een onwijs leuke dag gehad. We waren maar met zijn vieren en Lewis was er nog erger aantoe dan ik, waardoor hij bijna de hele dag niet mee heeft kunnen doen. Hierdoor hadden we dus eigenlijk met zijn drieën vier olifanten om voor te zorgen. We hebben ze onder andere gevoerd, we zijn met ze in de modder geweest en hebben ze daarna in een rivier gewassen. Er was ook een super lief baby olifantje bij van acht maanden oud. Een super leuke dag dus, maar ik ben daarna wel meteen in bed gestapt om uit te zieken.
 
De dag erna nam ik afscheid van iedereen en ben ik naar Bangkok vertrokken. Ik ben niet zo lang in Bankok gebleven. Ik heb het Royal Palace bezocht wat erg mooi was en China Town gezien. Daarna was het tijd om te vertrekken naar Cambodja en papa op te halen van het vliegtuig!
Terwijl ik dit schrijf lig ik aan het strand in Sihanoukville, Cambodja. Over een paar dagen gaat papa weer weg en zal ik weer richting Thailand vertrekken. Hopen dat Zuid-Thailand net zo leuk wordt als het Noorden!