Zuid-Thailand

Toen ik aan mijn reis begon, was het voornemen om iedere week een update te posten op mijn blog, maar ik realiseer me nu dat het al zo'n twee maanden geleden is dat ik iets heb gepost, oepsie. Na Noord-Thailand, waar ik in mijn vorige blog over heb geschreven, heb ik samen met papa door Cambodja gereisd, ben ik daarna teruggegaan naar Thailand en nu lig ik op een heerlijk strand, vlakbij Bali. De tijd gaat zo ontzettend snel! Niet te geloven dat ik over ongeveer 5 weken alweer naar huis ga. Omdat ik zo ontzettend ver achterloop en ik ervanuit ga dat velen van jullie al veel verhalen hebben gehoord van papa - nou ja, dat hoop ik dan maar - heb ik besloten om in deze blog voornamelijk over Zuid-Thailand te schrijven in plaats van Cambodja.


Na twee weken in Cambodja, waar ik mijn verjaardag heb gevierd met een super bijzonder cadeau: namelijk het gezelschap van mijn eigen vader! Het was heel surrealistisch om opeens na vier maanden mijn vader te zien op een wildvreemd vliegveld in een wildvreemd land, aan de andere kant van de wereld. Het was ontzettend leuk en bijzonder om dit samen te doen en papa te laten zien hoe ik had gereisd en geleefd de afgelopen maanden. Wat  een prachtig land is cambodja met haar ontelbare tempels, mooie stranden en lieve mensen.

Nadat papa terug naar huis was vertrokken in Sihanoukville - een stadje aan de kust - ben ik met de boot naar een van de Cambodjaanse eilandjes vertrokken, Koh Rong. Het was een prachtig eiland, dichtbegroeid met jungle en aan de randen witte stranden. 's Nachts kon je als je ging zwemmen het plankton zien oplichten in het bewegende water. Echt een paradijsje dus.

Na twee nachten vond ik het weer tijd om terug te gaan naar Thailand en moest ik dus een bus van 17 uur nemen... het leek me van te voren geen ramp, niet mega comfortabel, maar ik had al eerder lange busreizen gemaakt. Maar helaas was deze busreis niet te vergelijken met andere busreizen die ik had gehad. De Cambodjaanse grensovergangen én de busbedrijven zijn namelijk verschrikkelijk corrupt. Na een hele nacht reizen kwamen we doodmoe bij de grensovergang naar Thailand aan. We werden allemaal de bus uitgeduwd en er werd gezegd dat we 5 minuten moesten wachten. Ik liep even het hoekje om, op zoek naar eten - ik had namelijk 12 uur in de bus gezeten zonder eten - en toen ik 1 minuut later terugkwam zag ik de rest van de groep weglopen, met hun backpacks. En de bus - waar mijn backpack nog inzat - was al weggereden. Dus moest ik een sprintje trekken naar het meneertje van de bus om hem te vertellen dat ik mijn tas nodig had. In tegenstelling tot de rest van de Cambodjaanse bevolking zijn de buschauffeurs totaal niet behulpzaam of medelevend. Hij had erge haast en wilde dat ik zonder tas de grensoverging, of  met de bus vertrekken zonder mij. Het duurde hartstikke lang voordat er iemand mijn tas kon brengen en uiteindelijk wilde hij dat ik hem geld gaf om mijn tas te brengen. Hier had ik natuurlijk helemaal geen zin in, maar toen ik hem uiteindelijk 5 dollar bood was er in no-time een mannetje op een scooter met mijn tas. En godzijdank hoefde ik uiteindelijk niks te betalen. Daarna probeerde ik zo snel mogelijk de grens over te gaan, maar bij de Thaise visumpost was er natuurlijk precies een horde aan dikke groeps-toeristen voor mij aangekomen waardoor het eindeloos lang duurde voordat ik klaar was. En toen ik eindelijk buiten was en klaar was om de bus in te stappen, was de bus zonder mij vertrokken. In eerste instantie wilde ik op de volgende bus wachten, want ik had immers al voor mijn bus betaald en ik had echt geen zin om op het aanbod van het stomme corrupte busmannetje in te gaan, die er alleen maar op uit was geld aan mij te verdienen. Maar uiteindelijk bleek dat het nog zo'n 8 uur zou duren voordat ik in Bangkok aan zou komen en dus was ik toch maar met het kleine busje vertrokken dat het busmannetje voor me kon regelen en gelukkig was het ook echt goedkoper dan de normale prijs die de andere touristen moesten betalen. En zo arriveerde ik dus 22 uur later eindelijk in Bangkok.

Nadat ik in mijn hostel was aangekomen ben ik  vrijwel meteen na een power nap naar MBK gegaan, een super groot winkelcentrum in het centrum van Bangkok. En ik bedoel ook echt groot: het zijn eigenlijk drie winkelcentra naast elkaar, het eerste winkelcentrum bestaat uit vijf verdiepingen aan Thaise zooi, het tweede gebouw heeft allemaal hippe, dure merken en het derde gebouw heeft voornamelijk de grote ketens zoals H&M en Zara. Het was zo fijn om na 5 maanden eindelijk weer in de H&M en Pull & Bear te kunnen winkelen en echte kleren te kunnen kopen in plaats van de olifantenbroeken uit de touristenkraampjes.
De dag erna heb ik Kao San Road bezocht, het backpackerscentrum van Bangkok en daarmee waarschijnlijk van heel Azië. Ik vind het een super leuke straat, maar je moet wel van hysterie en opdringerige straatverkopers houden.
Weer een dag later werd ik door een paar Amerikanen en een Australiër uitgenodigd voor een rooftop pool party en even later hadden we een chique hotel gevonden en waren we erin geslaagd op het dak met het zwembad te komen, zonder te betalen. Ik voelde me even echt heel chique, zo aan het zwembad van een chique hotel met een cocktail, uitkijkend over Bangkok. Het was namelijk - zoals altijd in Azië - happy hour. Toch weer een nieuwe ervaring: op het midden van de dag aangeschoten aan het zwembad zitten, in Thailand.
De dag erna heb ik met deze mensen een tour gedaan naar de floating market, maar die viel eerlijk gezegd een beetje tegen. Het was geen markt waar de locale bevolking zijn boodschappen deed, maar een puur op tourististen gerichtte markt waar we dan ook regelmatig in de 'file' stonden omdat het water volzat met touristen in bootjes. Ik heb nog twee dagen in een ander hostel in Bangkok gezeten en heb opnieuw Kao San Road bezocht en een fietstour gedaan door China-Town. Ik had van te voren niet verwacht dat ik zoveel tijd zou doorbrengen in Bangkok want op het eerste gezicht is het een ontzettend overweldogende en chaotische stad. Maar als je  het even een kans geeft kom je er achter hoe divers en bijzonder deze stad is.

Na Bangkok heb ik Ayyuthaya bezocht, dit kleine stadje ligt een paar uur ten noorden van Bangkok en is ooit de hoofdstad van Thailand geweest (toen het nog Siam heette) en staat bekend om haar paleizen die gebasseerd zijn op Ankor Wat (het mega grote tempelcomplex in Cambodja). Alleen de reis ernaartoe was al een belevenis op zich. Ik had de derde klas trein genomen. Een super goedkoop ritje, namelijk 40 cent voor 3 uur, en werd dus ook bijna alleen maar door locals gebruikt. Ondanks dat het niet zo heel comfortabel was om drie uur op een kei hard bankje te zitten, was het wel ontzettend leuk om tussen allemaal vriendelijk toelachende locals te zitten. Ik zat naast een oud vrouwtje van ongeveer één meter veertig - ik overdrijf niet. Sommige plekken in Thailand zijn zo touristisch en westers dat je niet altijd het gevoel hebt dat je het 'echte, authentieke Thailand' ziet. Het was dus leuk om te zien dat er toch nog plekken zijn waar dat wel kan. Na een dagje Ayyuthaya keerde ik weer terug naar Bangkok voor weer zo'n heerlijk comfortabele nachtbus en boot naar Koh Tao.

Koh Tao is een eiland in het zuiden van Thailand en is heel populair voor duiken, maar ook voor feesten (zoals bijna alle eilanden in Thailand). Ik heb me met het laatste beziggehouden. De zuidelijke eilanden zijn zo verwesterd en touristisch, dat er weinig 'cultuur valt te snuiven'. Maar de stranden zijn prachtig en je kunt er goed feesten. Ik heb Loreen, een Duits meisje, en Nessa, een Amerikaanse, ontmoet. Samen met hen en nog wat anderen die we hadden ontmoet in het hostel zijn we 's Avonds naar de vuurshow op het strand gaan kijken en daarna hebben we gedanst op het strand van de strandclubs.

Na twee nachten vertrokken we naar Koh Pagnan voor de welbekende full moon party. Dit is een ontzettend populair strandfeest dat iedere maand hordes backpackers van over de hele wereld trekt. Veel mensen omschreven het als een 'ones in a lifetime experience' en dus dacht ik 'ach laat ik eens kijken hoe het is'.
Om heel eerlijk te zijn en ondanks waarschuwingen van anderen viel het me toch een beetje tegen. Ik heb een leuke avond gehad hoor, maar ik vraag me een beetje af waarom er zo ontzettend veel mensen op dit feest afkomen. Het voelde namelijk meer alsof ik in lloret was beland dan in Thailand: stranden vol met ordinaire, dronken (Britse) touristen. Het was leuk om mee te maken, maar ik weet wel dat ik hier niet voor hoef terug te komen.
De dag voor de full moon party was de jungle party georganiseerd (het is namelijk iedere dag feest op Koh Pagnan). Deze pre-party vond ik zelf leuker dan de full moon. Het was een stuk kleiner en midden in d jungle, wat het heel bijzonder maakte.

Na deze twee feestjes hoefde ik niet persee nog heel veel uit, maar na twee dagen raakte ik aan de praat met een Canadese jongen in mijn dorm en toen nodigde hij me uit voor een feestje ter ere van Songkran, het Thaise nieuwjaar. Daar kon ik natuurlijk geen nee op zeggen dus zat ik vijf minuten later in de boot op weg naar een private beach party. Dit feestje was totaal anders dan de mega drukke fullmoon party en daardoor naar mijn mening dus ook een stuk leuker haha. Het was een klein, besloten feestje 's middags op het strand met fijne muziek en chille, beetje alternatieve mensen. Wat betekende dat het gehalte lawaaierige Britten dus veel lager was. Het clubje mensen waar ik mee was, was een interessant bij elkaar geraapt zooitje: zo raakte ik aan de praat met de andere Canadees, een naar mijn mening hartstikke rustige bescheiden jongen, en hij vertelde me doodleuk dat ie massage-therapeut was en parttime stripper. Ik heb 25 keer aan hem gevraagd of het een grap was, maar het was echt zo. We hebben met zijn allen die dag de hele middag en avond op het strand gehangen en gedanst en het was hartstikke gezellig.

Na bijna een week op Koh Pagnan te hebben rondgehangen (waar ik eigenlijk niet veel meer dan het strand en de feestjes heb gezien, oepsie) werd het tijd om terug naar Bangkok te keren voor mijn vlucht naar Bali. Ik ben één dagje in Bangkok geweest en die heb ik met een paar mensen uit mijn hostel aan het zwembad van - weer een ander - hoteldak gespendeerd. Het was iets minder fancy dan het hotel waar ik de vorige keer was, geen cocktails helaas, maar nog steeds heel gezellig. En de dag erna: Op weg naar BALI!!!

Ik ga zo snel mogelijk een blog schrijven over Bali (I know, dat had ik in de vorige blog ook beloofd). Want het is eigenlijk al weer bijna tijd voor Myanmar met mama :O
Dikke kus en veel liefs <3